Hey! Dit is even een bericht van Erik over dag 2 in Jakarta! met vandaag in het nieuws: Slapen, was (kleren) regelenen blijkt lastiger en toch simpeler, spiegels en kleren, , japans eten, bowling en pool-en.
Vanochtend ging de biologische klok om 7 uur, maar ik heb robin toch maar tot 12 uur laten liggen, anders was het zo zielig voor hem ;-). Gelukkig kost het bijhouden van een dagboekje de nodige tijd in een stad als Jakarta, dus verveeld heb ik me niet.
Toen we allebei klaar waren, kwamen we erachter dat zowel robin als ik geen flauw idee hadden waar, hoe en wanneer we onze vuile was konden inleveren. Omdat we aan een max van 4 stuks was per dag zitten, hebben we nu al een achterstand opgelopen. Wisten wij veel dat we die in een plastic zak of was mand buiten de deur in de gang van ons appartementencomplex (kos) moeten zetten.
Nadat we klaar waren in onze kos zijn we voor het ontbijt (lees 12.30 a 13 uur) Anggie op gaan halen van haar werk en zijn we naar de Senayan City (een van de vele grote winkelcentra / plaza) gegaan. Hier hebben we met z'n drieën bij de Pepper lunch gegeten in de food court. Het concept van dit restaurant is dat je je eigen eten na bestelling zelf bakt, je krijgt het half rauw in een verwarmde pan / wok. Best typisch! Robin verheugde zich er al op mij met de chopsticks te zien klungelen, zelf pakt hij veilig een lepel. Stond hij even te kijken. In achteraf heeft hij geen reden gehad te lachen!
Hierna zijn we boodschappen wezen doen in de Grand Indonesia (grootste / meest luxueuze winkelcentrum van het land) voordat Anggie na drie uur terug moest naar haar werk. Hier hebben Robin en ik allebei een spiegelje gekocht. Hij had meer weg Wolverine uit de film X-men (zie kader). Denk bij de foto de klauwtjes, het strakke leren pak en de actieve houding weg, en je hebt zijn out of home look te pakken! Spiegel was hard nodig dus! :p
tevens ben ik op pelgrimage gegaan om een winkel te vinden die wel XL maat kleren in vooraad heeft. Dit schijnt lastiger te zijn in een land waar mensen gemideld 40 centimeter korter zijn dan ikzelf en iedereen je op straat nakijkt omdat je overal boven uit steekt!
Zo gezegt zo gedaan. Nadien zijn Robin en ik naar onze kos terug gekeerd. Om 18 uur hebben we Anggie en Marissa opgehaald en zijn we naar het Nationaal Monument genaamd Monas (afk. Monumen Nasional) gegaan en daar bij volle maan om 7 uur 's avonds foto's wezen schieten en hebben over het plein afgestruind. Daar waren zelfs 2 Indonesiers die met de 'Buleh Besar'Â (lees: grote blanke) op de foto wilden. Verder zijn we als halve beroemdheden waardig verder gestruind.
10 minuten later bevinden we ons in een 'restaurant' die ons echte neppe bolletjes italiaanse waterig ijs serveerde. vervolgens gingen we met de taksi (Indonesisch woord voor taxi) naar de Grand Indonesia . Hier hebben we gegeten bij de Sushi Tei, een japans restaurant. Hier was mas Corba toch gedwongen zijn chopsticks ter handen te nemen. Helaas weer niet kunnen lachen, wel lekker eten. Robin heeft de Gyu Yanagawa (hot pot, google it). Ik ging voor de Niku Ramen (kop soep met noedels, vlees, zeewier en scheuten) dat je ook met chopsticks eet inclusief Japans lepeltje (lees: soepschep) voor het nat.
Na het eten zijn we naar de Ex-Plaza gelopen. Hier hebben we tegen schandalig hoog tarief (lees 14 euro totaal voor 4 personen 1 rondje (geen uur)) mogen gooien. Dit is wel inclusief 3 paar sokken en huur van vier paar schoenen. De bowlingbaan kregen we als courtesy bijgeleverd.
2 uur opscheppen (lees: Robin), 25 minuten werpen en winst op de laatste worp door Anggie met 2 punten verschil op Robin (a.k.a. Robin heeft nu een trauma) later hebben we besloten om maar geen tweede ronde in te lassen. In plaats daarvan zijn we naar een pool-café gegaan. Hier is robin in het eerste potje nogmaals door Anggie aan de schandaal genageld (ik ook, maar dat is bijzaak). Vervolgens hebben we samen met Marissa verschillde team samenstellingen doorlopen.
Uit grondig onderzoek blijkt dat ik kleurenblind ben voor geel en wit. Het schijnt namelijk te schelen als je stoot met de de witte bal. Wist ik veel! Ben allang blij dat ik tijdens mijn eerste pool sessie ever de bal de helft van de tijd redelijk weet te raken (de andere helft is kennelijk bijzaak). Robin speelt de sterren van de hemel wanneer hij diagonaal met alle ballen op tafel toch de que ball helemaal zonder obstakels te raken in de pocket schiet. Overigens speelde hij verder redelijk na wat tips van mij ;-).
